طشت رسوایی من

قرارها، مدار شد و پرسپولیس برد! (لعنت به این فوتبال کثیف) 

به دعوت روشنایی به یک بازی دعوت شدیم که باید 5 عیب خود را بگوییم!

آن هم در این هاگیرواگیر امتحان و ...

از آنجایی که از پرحرفی اصلن و اصلن خوشم نمی آید، مختصر و مفید می فرماییم و ختم می کنیم غائله را!

1. بسیار عدالت طلب می باشم به شکلی که "فطیر" مال یک دقیقه اش است.

چرا عیب است، چون همه جا مایه گرفتاریمان است و بدجوری در گل گیرمان می اندازد و بلااستثنا همه جا کبابمان می کند.

2. خیلی زود از کوره درمیروم.

عصبی می شوم و زمین و زمان را به هم می دوزم، بعد خیلی راحت نفسی می کشم و همه چیز را فراموش می کنم، تازه به اطرافیانم که به خونم تشنه هستند نگاه عاقل اندر سفیه هم می اندازم. (چتونه؟؟ چرا اینجوری نگام می کنین؟؟)

1-2- تا دلتان بخواهد زودرنجم و حساس!

3. دلتان هم که نخواهد از خودراضی و متکبر به نظر می رسم. اوه ه ه ه ه

ولی خوب کسی از دلم خبر ندارد که...

4. از آنجایی که من فقط با دل خودم کار دارم نه شما! عشق یکی خدا یکی هستم! یعنی بدمصب فکر کنم موهایم عین دندانهایم سفید شود اما باز اندر کوچه اولم باشم... (به خاطر این "کوچه ی"* تنگ و تاریک و نمور که لایقمان نمی داند حتی دَرَش سرک بکشیم!! تمام خیابانها و اتوبانها و جاده ها و بزرگراه ها و جاده خاکی ها و جاده مال روها و هرآنچه گذری از آن صورت بگیرد را ترجیح می دهیم از نقشه گوگل ارت حذف کنیم!!!)

5. تنبل،دیرجوش، تنبل، خیالپرداز (علیاحضرت مامان خانم اینجانبان را "رابرت" صدا می زنند) و تنبل هستم.  

مثل اینکه مرسوم است چندتا از دوستان رو هم دعوت کنیم، من شخص خاصی رو دعوت نمی کنم چراکه دوستام کلهم تو خط این بازیا نیستن، ساقی هم که بازی رو انجام داده، ولی خیلی دوست دارم "برادر مازیار" این بازی رو انجام بده! 

* شخصیت حقیقی